دسر پای | تاریخچه دسر پای

دسر پای | تاریخچه دسر پای

ریشه پای بسیار بسیار قدیمیه و به دلیل ساختار فرها در قدیم به وجود اومده. فرهای قدیمی در واقع تنورهایی از جنس گِل بودن، در انتهای این تنورها آتش روشن می کردن و روی اون صفحه ای برای پخت نون و غذا قرار می دادن. پختن گوشت روی این صفحات، گوشت رو خشک می کرد و طعم سوختکی بهش می داد.

»»» مرکز خرید آنلاین انواع لوازم قنادی و لوازم کافی شاپ کلیک کنید…

این مشکل رو ابتدا با قرار دادن گوشت بین برگ ها حل کردن ولی با گذشت زمان آشپزها به این نتیجه رسیدن که گوشت رو در مخلوط آرد و آب قرار بدن تا از سوختنش جلوگیری شه و آب گوشت هم از بین نره و در واقع خمیر پای راه حلی برای پخت غذا بود.

دسر پای

در اون زمان خمیر پای بسیار ضخیم بود و صرفا نقش محافظ رو بازی می کرد، بعد از اتمام پخت خمیر رو باز می کردن، مواد داخلیش رو می خوردن و از خمیر برای غلیظ کردن سوپ استفاده می کردن. دستور پای به عنوان دسر و شیرینی، در قرن چهاردهم میلادی و توسط رومی ها ابداع شد و خیلی سریع از روم به جاهای دیگه هم رسید.

»»» مرکز خرید آنلاین انواع لوازم قنادی و لوازم کافی شاپ کلیک کنید…

سفر دسر پای، از مناطق مدیترانه ای آغاز شد و خیلی زود مورد استقبال قرار گرفت. مقصدی بعدی این دستور، اروپای مرکزی بود، بعد هم در طی جنگ های بین انگلستان و ارتش رومی، پای به بریتانیا هم معرفی شد. گستردگی دستور پای به قاره اروپا محدود نشد، در قرن 17 تا 18 میلادی مهاجران اروپائی، رسپی های پای رو همراه خودشون به آمریکا بردند. انواع پای، به خصوص پای سیب در آمریکا کم کم جزو محبوب ترین دسرها شد. آمریکائی ها انقدر پای سیب در فرهنگشون جا افتاد که اصطلاحات و ضرب المثل هایی با پای مثل “As American as apple pie” توی زبانشون بوجود اومد. داستان پای در شیرینی پزی مفصله و من فقط در حد آشنا کردن براتون توضیح دادم.

اسم پای از پرنده ای به نام مَگ پای magpie اومده. مگپای که در فارسی به اون زاغی می گیم، در طول روز و حین راه رفتن، هی با منقارش غذا جمع می کنه و از اونجائیکه این خمیر هم در خودش غذا رو جا می ده و جمع می کنه، زبان شناس ها اعتقاد دارند اسم پای از اسم این زاغی اومده.

منبع: مدرسه شیرینی ایران | iranpastryschool.com